Omdat de algemene ledenvergadering van 19 januari 1996 vast stond, werd er op het laatste moment veel druk op mij uitgeoefend.
Uiteindelijk zei ik ja – maar hoogstens voor drie weken, zei ik toen.  En zie daar inmiddels dus al 25 jaar.
Terugkijkend naar al die bestuurs- jaren, veel meegemaakt, vele voorzitters, bestuursleden en natuurlijk vele bestuurs-onderwerpen.
Ik ga geen namen en onderwerpen noemen omdat je daar wel een boek mee vol kan schrijven.
25 jaar betekent ook van alles beleefd hebben van feesten, gezellige doorzak avonden tot aan kampioenschappen en degradaties.
Maar ook ruzies en intriges, het op de man spelen tot aan samen er doorheen komen.
In die jaren ook vele keren de mindere kant meegemaakt – het overlijden van mede leden – met alles wat dat met zich meebrengt.
Daarnaast rechtszaken, geldzorgen voor de vereniging, jubileums tot aan afscheid nemen in de positieve zin van het woord van trainers of medewerkers.
25 jaar teugkijken betekent ook de ontwikkelingen in de maatschappij weer eens op een rij zetten.
Van alles per post, zaken uitwerken op een type machine tot aan volledig alles online en via je telefoon.
De mondigheid van leden en ouders die vandaag de dag heel anders is als 25 jaar geleden.
Van de tijd dat je nog mocht roken in de kantine, dat we nog bruine Heineken flessen hadden en de introductie van “port” in de kantine.

En nu – er komen geen 25 jaar meer bij dat is zeker – hoe lang nog wel weet ik nog niet.
Wel is het belangrijk dat wij veel zaken gaan vastleggen als onderdeel van de historie van de vereniging.
Vroeger hadden we fotoalbums, nu staat alles op een mobiel en verhalen kunnen steeds minder verteld worden omdat betrokkene er niet meer zijn.

Tijd dus voor een boek – ik zou met mijn mede bestuurslid Andre van Dijk afgelopen jaar naar een van de Waddeneilanden gaan.
Daar zouden wij onszelf opsluiten om een goede aanzet te maken. Anneke Vet zou meegaan om alles vast te leggen en ons te voorzien van een natje en droogje.
Helaas Corona houdt ons voorlopig tegen.

25 jaar – alleen mogelijk door en met een ieder die een blauw wit vv hart heeft.
Zeker ik heb momenten gehad – ik stop ermee – vind ik het nog wel leuk - maar iedere keer was er toch weer een drive we gaan verder,

Dank,
Jullie secretaris Tom Pauw