Afgelopen zaterdag stond de uitwedstrijd tegen SVS’65 op de agenda. En wat voor wedstrijd!

Ruim op tijd genoten de meiden van het zonnetje en werd de tegenstander ingeschat. Na 2 wedstrijden stonden we fier op nummer 1, SVS’65 had 2 keer verloren. Na de warming up dachten we al dat het een fysiek zware wedstrijd zou worden, dat werd het zeker!

Vanaf het begin bleek dat SVS’65 er zeker geen makkelijke pot van wilde maken. Met veel inzet en passie kleunden ze in elk duel. Misschien door onderschatting of loom van het mooie weer liepen we vaak wat achter te feiten aan. SVS’65 kreeg in het begin de betere kansen. Met dit keer Fenne op het doel hielden we toch nog even de nul. Helaas bleek een opeenstapeling van foutjes een tegen goal in te leiden. Een achterbal werd niet goed gegeven, die werd niet lekker aangenomen waardoor er een corner tegen kwam. Daarin werd er te veel geroepen en niet opgelet waardoor een tegenstander eenvoudig de bal kon intikken. Balen!  

Hier lieten de meiden het niet bij zitten. Wakker geschut door dit doelpunt en na de eerste schrik van het harde spel kwamen de eerste kansen voor ons. Naomi probeerde er een aantal keer door te komen, Tessa en Rhode lukte het een aantal keren bijna maar echte goede doelkansen waren er nog niet.

Ondertussen werd er door een van de tegenstanders al wat schoppen uitgedeeld. Toen ze bij Rhode te laat was en toch doortrapte greep de scheids gelukkig goed in. (Rhode stond al in de karate houding en had al een woordje klaar….) Rhode kreeg een waarschuwing, maar de tegenstander moest er uit voor 5 minuten.

Dit zorgde niet voor rust, het werd alleen nog grimmiger.

Niet veel later was het rust. Nou ja rust….. Een van onze meiden werd zo uitgedaagd en geïrriteerd dat ze even een blinde vlek had en een kaakslag uitdeelde.  Gillen, haren trekken, krabben en schrammen in de nek waren het gevolg. Wat een adrenaline en emotie! Dit was toch niet het duel aan gaan zoals wij dat bedoelen.

De scheids wist ook even niet wat te doen, dit had hij nog niet eerder mee gemaakt! Er werd besloten om met 11 tegen 11 door te gaan maar dat de kemphanen niet meer mee mochten doen. Een nette oplossing.

In de kleedkamer kostte het de nodige moeite om de gemoederen te bedaren. Genoeg te bespreken uiteraard! Nadat onze vechtersbaas zowel door haar vader als door de leiding duidelijk verteld was dat dit gedrag natuurlijk nooit goedgekeurd werd, ging het over het vervolg. We moesten meer gebruik maken van de snelheid van onze meiden, meer overspelen en niet mee gaan in het duwen, trekken en schoppen van de tegenstander. Op naar de tweede helft!

Na eerst eens goed toegesproken te worden door de scheids ging het weer los. Nu werd er gelukkig wat meer gevoetbald en minder heen en weer ge ping pongt. Het was gelukkig Tessa die een trap van de keeper goed wist op te vangen en netjes de bal in de hoek van het doel wist te plaatsen: 1-1!!

Nu doorzetten!

De beste kansen waren voor ons, al bleek nog eens dat de tegenstander wel een aparte manier van verdedigen erop na hield. Naomi moest verschillende keren uit een judo houding zien weten te ontsnappen: Geen oog voor de bal, alleen voor de man belachelijk! Triest dieptepunt was een graai naar haar oor. Een nagel had in (!!!) haar oor een snee gemaakt en het bloed liep er uit. Even langs de EHBO post en door!

Aan onze kant wist de tegenstander er soms toch door te komen. Gelukkig waren Marit en Jasmijn attent als er iemand door kwam. Ook wij gingen er nu vol in. Een tegenstander vloog door de lucht en droop af met een zere pols en toen Marit te laat was om de bal weg te schoppen maar wel de man raakte volgde er een grote gil en een huilbui die een waterzak kon vullen. (wel uitdelen maar niet incasseren???) Chimene werd nog vol op haar enkel getrapt maar ook zij wilde door!

De billen moesten nog een keer op elkaar bij wat vrije trappen waarvan er 1 op de lat kwam. Wij kregen echter nog de allerbeste kansen maar het lukte niet meer om afstand te nemen. Na 2x 35 minuten strijd en adrenaline keek iedereen terug op een memorabele wedstrijd.

Complimenten dat de meiden terug kwamen en zich niet verder lieten intimideren. Een bijzonder duel wat ons nog lang zal bij blijven.